در پرسشنامه ای من از افراد مختلف خواستم بزرگترین دغدغه و نگرانی خود در مورد تکالیف کودکان را بگویند. تعجب آور نیست که نعداد بسیار زیادی از معلمان با این عبارات پاسخ داده بودند:
- بی رغبتی و بی علاقگی
- بی انگیزگی
- دانش آموزان تکالیف خود را انجام نمی دهند.
اگر شما هم مثل من بوده باشید, احتمالا خاطرات خوبی از انجام تکالیف ندارید ولی با این حال آنها را انجام می دادید.انجام تکالیف به معنی دوست داشتن آن نبود. یا دلیل انجام تکالیف این نبود که کاری بهتر برای انجام دادن نداشتیم. (بله تلویزیون بود, ویدئو بود و ......)
شما تکالیف را انجام می دادید تا نمرات خوب بگیرید.تا مجبور نشوید به مادرتان که به شما چپ چپ نگاه می کرد و تا تکالیف انجام نشده اجازه حرکت به شما نمی داد, پاسخ دهید. یا به خاطر اینکه باید انجام می شدند.
پس سئوال اصلی این است که:" چرا دانش آموزان اهمیتی به انجام تکالیفشان نمی دهند؟"بهترین توصیه ای که من می توانم بکنم این است که:
از خود آنها سئوال کنید!
تجارب زمانی که دانش آموز بودید در مورد انجام تکالیف را در اختیار کودکتان قرار دهید. و برای او توضیح دهید که چرا برای انجام تکلیف اهمیت قائل می شدید. احتمالا هرچه بچه ها بین تکالیف و دنیای واقعی ارتباط بیشتری احساس کنند برای انجام آن اهمیت بیشتری قائل خواهند شد.
به جرات می توانم حدس بزنم که بسیاری از جوابهای آنها چیزی شبیه اینهاست:
- فایده اش چیست؟ چه نیازی به انجام تکلیف هست؟
- وقت زیادی ازمن می گیرد.
- تکلیف باعث جنگ و دعوا درخانه ما می شود
- مقدار تکالیف خیلی زیاداست. یک عالمه است.
- من خیلی وقتها یادم میرود تکالیفم را انجام بدهم.
- نمی دانم چطور تکالیفم را انجام بدهم.
توضیح هر کدام از این جوابها نیاز به یک کتاب دارد اما ما به چند اظهار نظر کوتاه بسنده می کنیم.
*فایده اش چیست؟ چه نیازی به انجام تکلیف هست؟
کودکانی که این جواب را می دهند می خواهند ارتباط بین تکلیف و دنیای واقعی را بفهمند. انها برای درک این مطلب که تکالیف فقط تمرین مطالب یاد داده شده در کلاس درس نیست بلکه تمرینی است برای افزایش مسئولیت پذیری, نیاز به کمک دارند. .ممکن است تکالیف با مزه و سرگرم کننده نباشند ولی کامل نوشتن تکالیف و به موقع نوشتن آنها تمرینی است خوب برای زمانی که کودکان سر کار میروند و باید پروژه ای را به موقع کامل کنند. تمرینی است برای تامین هزینه های زندگی و فراهم کردن سقفی بالای سرشان برای زندگی. همانطور که بالا بردن وزنه باعث قوی شدن ماهیچه ها می شود, انجام تکلیف بچه ها را مسئولیت پذیر بار می آورد. در واقع تکالیف کاری می کنند که اعصاب مغز میزان مسئولیت پذیری فرد را افزایش دهند. افزایش مسئولیت پذیری مستقیما بر توانائی کودکان در کسب در آمد بیشتر در آینده تاثیر می گذارد.
*وقت زیادی ازمن می گیرد.
انجام تکالیف وقت زیادی از کودکان می گیرد چون آنها به درستی از مهارتهای استراتژیک یادگیری در حین انجام تکلیف آگاهی ندارند.انجام تکالیف و همزمان با آن تماشای تلویزیون, نوشتن, جستجو در اینترنت و .... انجام چند کار با هم , هدر دادن وقت است. به کودکانتان یاد بدهید استفاده بهینه از زمان و برنامه ریزی و مهارتهای مطالعه را تا به انها کمک کنید زمان انجام تکلیف را کاهش دهند یا آنها را در کلاسهای مهارتهای مطالعه ثبت نام کنید.
*تکلیف باعث جنگ و دعوا در خانه ما می شود.
تکلیف مهمترین اهرم فشار و کنترل دانش آموز بر والدین است. کودکان ممکن است که تشخیص ندهند که برای کنترل والدین مبارزه می کنند, اما می دانند که دوست ندارند به آنها گفته شود چه کاری انجام بده.
*مقدار تکالیف خیلی زیاداست . یک عالمه است.
برای دانش آموزان تاثیری که یک یا دو نمره زیر ده بر معدلشان دارد مشخص است. انها را تشویق کنید که نمرات خود را پی گیری کرده و محاسبه نمایند. اگر مدرسه هر ماه کارنامه نمرات ماهانه ارائه می کند, از انها بخواهید بررسی کنند ببینند که نمرات زیر ده که از انجام ندادن تکلیف در کارنامه قرار گرفته ,چه تاثیری بر معدل کل آنها دارد.
*من خیلی وقتها یادم می رود تکالیفم را انجام بدهم.
در اکثر موارد کودک شما عمدا انجام تکلیف را فراموش نمی کند. تصور کنید ما بزرگترها هر روز چندین کار مختلف باید انجام دهیم. در انتهای روز خسته و کوفته خواهیم بود. همین موضوع برای کوکان ما نیز صدق می کند که هر روزه تلاش می کنند تا چندین نوع تکلیف انجام دهند, به همراه پوشه ها, دفترچه ها, و کتابهای درسی که هر روز باید توسط کودکمان به مدرسه و یا کلاس خصوصی برده و آورده شوند. دانش آموزان نیاز به سیستمی دارند که استفاده از لوازم شان و ضروریاتشان را آسان کرده و کارائی انها را بالا ببرد.
*نمی دانم چطور تکالیفم را انجام بدهم.
کودکان اغلب از اینکه تقاضای کمک کنند می ترسند. ممکن است معلم به آنها پیشنهاد کمک کند و ساعاتی را برای راهنمائی و رفع مشکل بچه ها اعلام نماید , اما بسیاری از کودکان می ترسند قدم جلو بگذارند و اعتراف کنند که نیاز به کمک دارند. یا ممکن است به راحتی تصور کنند که دیگری است که به کمک نیاز دارد چون از توان بالقوه خودشان آگاه نیستند. همانگونه که می دانید همیشه برای کودکانی که قبول کرده اند که نیاز به کمک بیشتری دارند, راه حل هائی وجود دارد. بعضی از آنها ممکن است فقط به یک اشاره متوجه مشکل خود شوند.کلید این بحث این است که 85% اوقات به آنها گوش کنیم. اجازه بدهیم صادقانه احساس خود در مورد تکالیف را بیان کنند و آنها را تصدیق کنیم. از روشهای حل مسئله و روش سیال سازی ذهن استفاده کنیم و اجازه بدهیم که کودکمان با راهنمائی ما راه حل هائی برای مشکل خود پیدا کند. به عنوان والدین شما باید انتظارات و محدودیتهائی را مشخص کنید ولی از اصل مساعدت و تعاون نیز استفاده نمائید.
نویسنده: Susan Kruger
مترجم: منتظر مهدی
